We hebben nu een aantal vrijwilligers aan het woord gelaten over hun ervaringen in de nieuwe hospice.Het lijkt ons voor de afwisseling interessant om nu iemand van de verzorging te kunnen interviewen.Tessa Neele van Vitras is ons eerste ‘slachtoffer’.
We hebben haar uitgenodigd om in de hospice met ons in gesprek te gaan.“Leuk om van mijn kant de ervaringen met de zorg in de hospice met jullie te bespreken”, zo ging Tessa van start.Uiteraard vinden wij het ook leuk om van de zorgkant te horen over hun werk in onze hospice.
Allereerst zijn we benieuwd hoe ze in de zorg is terecht gekomen.
“Van jongs af aan wilde ik graag in de zorg gaan werken. Ik ben van nature ook een zorgzaam iemand”. Haar moeder is haar grote voorbeeld. Zij had de zorg voor een groot gezin. Tessa is een van de zeven kinderen.
”Mijn moeder werkt op de Mytylschool met gehandicapte kinderen. Mijn zusje werkt daar trouwens ook. Dat is een vorm van zorg, die ik niet graag zou doen. Tijdens een snuffelstage in de gehandicapten zorg werd me dat wel heel duidelijk: een van de in de rolstoel zittende cliënten bleef tot vervelends toe achter mij aan zitten en hij kon nog stevig knijpen ook! Toen kreeg ik sterk het vermoeden, dat ik hier niet zou gaan werken”.
Tijdens haar opleiding tot verpleegkundige werkte Tessa ook in het ziekenhuis. Ook die werkkring viel voor haar af. “Ik voel me in de thuiszorg als een vis in het water: afwisselender dan in het ziekenhuis. In de thuiszorg is het iedere dag anders. Dat staat me erg aan!”
Wij zijn benieuwd hoe lang Tessa intussen in Wijk werkzaam is. “Twee jaar geleden ben ik vanuit Vitras Zeist/Den Dolder, waar ik vier jaar gewerkt heb, over gestapt naar Wijk”. Samen met ongeveer vijftien teamleden werkt ze plezierig samen in de thuiszorg. Het is een zelfsturend team. Tessa spreekt enthousiast over haar collega’s van wie ze met Rebecca heel goed kan samenwerken.
“Vergaderen doen we een keer per maand. Het voorzitterschap en het notulistenwerk worden bij toerbeurt gedaan. Zo onderhoud je ook het onderlinge contact, want je spreekt sommige collega’s anders helemaal niet. Het dienstrooster wordt door twee collega’s verzorgd”.
Tessa werkt 28 uur in de week. Hoewel dat dikwijls toch wel meer is. Dat is voor haar geen probleem. Ze is moeder van een tweeling. We zijn benieuwd hoe ze dat met een tweeling van acht jaar regelt. “Als ik ochtenddienst heb, is dat geen enkel probleem. ’s Middags ben ik dan thuis”. Bij een gebroken dienst vangt haar vriend hun kinderen op. Hij kan zijn werktijd als zzp’er zelf indelen. Hij heeft een parketbedrijf, Visgraten genaamd. Behalve dat hij parket verkoopt, legt hij het ook bij zijn klanten. Momenteel is de website in ontwikkeling.
Wij willen ook graag weten hoe zij het werken in de hospice en met ons als vrijwilligers ervaart. “Ik voel me heel erg op mijn plaats hier in de hospice. Het is een warme plek om te werken, waar het zeker niet alleen maar triest en bedrukt is. We kunnen ook met elkaar plezier hebben”. En dat vinden wij als vrijwilligers eveneens heel prettig! “Vrijwilligers zijn onderling heel verschillend: de een is wat meer betrokken dan de ander. Maar het is heel plezierig om met hen – indien nodig – samen te werken. Ik kan vooral mezelf zijn binnen de hospice en dat vind ik heel prettig!”
Tenslotte vragen we hoe lang Tessa al in de zorg werkzaam is. “Ik werk inmiddels al zestien jaar in de zorg en met veel plezier. Ik hoop het nog lange tijd te kunnen doen.”
Dat Tessa dit werk nog lang hoopt te doen, is ons wel duidelijk geworden tijdens ons gesprek.
Van onze kant: hartelijk dank voor dit gezellige interview!!!
Loes en Jos