Nicole hebben we uitgekozen voor onze derde column.
Sinds twee jaar is Nicole vrijwilligster in onze hospice. Naast haar invulling van diensten werkt ze ook mee in de groep bereikbaarheid vrijwilligers.
Het overlijden van haar vader -nu tien jaar geleden- noemde Nicole een pittige tijd. De twee weken ziekenverzorging in huis heeft Nicole als zeer bijzonder beleefd. Deze ervaring maakte van haar een ander mens. Haar secretaressewerkzaamheden gaven helaas weinig voldoening.
Toen Nicole werkloos werd, wilde ze ook iets anders. Ze heeft toen een cursus nabestaanden zorg gevolgd. De emotionele en praktische kant hierbij stonden centraal en boeiden haar enorm. Aangezien Nicole geen ondernemingskwaliteiten heeft, creëerde ze geen eigen bedrijf. Gewapend met deze zelfkennis heeft ze toch weer het vak van secretaresse enige tijd uitgeoefend.
Tijdens deze periode heeft Nicole mantelzorg gedaan voor haar oma en later voor een tante. Dat er in Wijk intussen een hospice was gekomen, was Nicole wel ter ore gekomen. Maar toen ze een oproep voor vrijwilligers in de krant zag, gaf dat de doorslag en nam ze contact op.Vanaf dat moment is ze vrijwilligster geworden.
Ze ervaart de club vrijwilligers als een bijzondere club mensen: allemaal verschillend, maar met hetzelfde doel. De sfeer onderling is prima. De vier uursdiensten vliegen om. Na iedere dienst gaat ze naar huis met een voldaan gevoel. Mocht er tijdens zo'n dienst een bijzonder gesprek o.i.d. plaats hebben gevonden met een cliënt, familielid of medevrijwilliger, dan verzamelt ze deze bijzonderheden anoniem in een hospicedagboekje.
Nicole is lid van de herdenkingscommissie. Die organiseert in maart een herdenking voor de familie van de overleden gasten van het afgelopen jaar. Ze vindt het fijn om samen met anderen deze herdenkingen te organiseren.
Over de begeleiding en de opleiding is Nicole zeer te spreken. Met haar groep medecursisten komt zij regelmatig bij elkaar. Van die onderlinge gesprekken geniet ze enorm.
Intussen heeft Nicole er een dienst bij gekregen: bereikbaarheidsdienst. Gemiddeld een keer per week is ze vierentwintig uur bereikbaar voor de hospice. Indien iemand tijdens haar dienst overlijdt, regelt Nicole allerhande zaken. Deze handelingen en gesprekken met familie van de overledene geven haar veel voldoening.
Kortom: dit vrijwilligerswerk voor de hospice doet ze met veel overtuiging en plezier. Daarnaast volgt ze een uitvaartverzorgingscursus. De kennis die ze opdoet, kan ze goed gebruiken.
Hoewel ze nog zoekend is naar werk, zullen deze vrijwilligerstaken in de hospice belangrijk voor haar blijven. Het is bijzonder om van nabij dit laatste stuk van iemands leven te mogen meemaken.
Zo veel voldoening en energie uit dit "werk" te mogen halen zorgen er voor, dat ze dit nog lang hoopt te doen.
Loes en Jos