Ik ben Dries Kruithof, 63 jaar, gepensioneerd en sinds de start, in maart 2013, elke week 8 uur werkzaam in de Hospice van Wijk bij Duurstede.
Ik had geen diepzinnige overwegingen om dit werk te gaan doen, maar ik wist wel “dit is wat ik wil doen”, toen ik hoorde dat er vrijwilligers werden gezocht voor de Hospice, dat toen nog gebouwd werd.
Na een intake kreeg ik te horen dat ik goed bevonden was en in december 2012 heb ik drie dagen cursus gevolgd met zo’n twintig andere vrijwilligers, daarna was het wachten tot de Hospice klaar was en er een gast zou zijn. We hebben daarna nog verschillende ondersteunende cursussen en activiteiten gedaan, o.a. een til cursus en een cursus in het Revius met de gehele groep, die het samenwerken als onderwerp had.
Tot op de dag van vandaag kun je nog zien welke mensen met elkaar op de drie daagse cursus hebben gezeten, zij hebben een speciale band met elkaar gekregen.
Mijn eerste dienst was een nachtdienst en daar sta je dan samen met je maatje (je bent altijd met z’n tweeën), je weet nog niet goed wat je allemaal moet doen en je wilt het vooral niet verkeerd doen, gelukkig hadden we ruggespraak met buurtzorg Wijk bij Duurstede en bleken we het helemaal niet zo slecht te doen. Buurtzorg Wijk bij Duurstede en ook andere professionele zorgverleners zijn voor ons heel belangrijk, als de situatie daar om vraagt kunnen we dus altijd bellen en dan staan ze er dag en nacht.
Ik heb van te voren nooit nagedacht over wat er allemaal zou kunnen ontstaan tussen de gast en de vrijwilliger, ik ben altijd op afstand gestart en vaak werd het uiteindelijk dichtbij, het is wonderlijk dat je zoiets mag meemaken met iemand die je twee maanden daarvoor nog helemaal niet kende.
Ik doe zelf niets buiten de Hospice, het begint voor mij met het kennismaken met een nieuwe gast en het eindigt met het uitdragen uit de Hospice, ik ga dus niet naar crematies, begrafenissen en andere samenkomsten. We houden ieder jaar een bijeenkomst voor de vrijwilligers, buurtzorg en de nabestaanden van de gasten uit het afgelopen jaar, daar ben ik wel naartoe gegaan.
Het is het mooiste als de gast eerst nog een “goede” periode heeft, zodat hij of zij kennis kan maken met de nieuwe omgeving en daarvan kan genieten.
Vaak zijn de gasten naar mijn beleving veel te bescheiden, het is net of zij bang zijn lastig gevonden te worden, ze moeten gewoon alles kunnen vragen en doen waar ze zin in hebben
Tijdens de cursus hebben we vragen mogen stellen aan een vrijwilliger van de Hospice in Utrecht, hij werkte daar al tien jaar “het wordt nooit routine en je kunt het zo gek niet verzinnen of het gebeurt” en dat hebben we in Wijk ook ervaren.
Dit jaar zijn we gestart met intervisie, waar de vrijwilligers, opgedeeld in groepen van ongeveer zeven, in een veilige omgeving alles van zich af kunnen praten.
En ja, er wordt ook regelmatig gelachen ook door de gasten!
Iedereen met een internet verbinding kan op elk gewenst moment bij het rooster, waar je jezelf kunt inplannen voor een van de vijf diensten, die elke dag gelopen worden. Natuurlijk zijn er wel wat spelregels.
We kunnen altijd nieuwe vrijwilligers gebruiken!!